زندگی

آدم دست خودش نیست گاهی میبینی نشستی یه جایی و فکرت پرواز میکنه سمت خونه ای که تا ماه های اول امسال بود؛ سمت همخونه ت که بهترین دوست و یار و همراهته. دنیا بازیای عجیبی داره؛ امسال کاملا یهویی بی خونه شدم، رفتم خوابگاه و بعد از خوابگاه زدم بیرون و یکماه خونه ی دوستم موندم...امسال سه بار جابجایی داشتم و هنوز باورم نمیشه تموم این اتفاقا برای من افتاد. هنوزم بنظرم قشنگترین حس اون روزایی بود که با هم صبحونه میخوردیم و تو عجله داشتی همیشه و من معطلت میکردم... با هم میرفتیم خرید خونه و برگشتنی از جانب دست فلج بودیم..‌با هم میرفتیم پیاده روی حالمون خوب شه ولی تهش میگفتیم چرا ماشین نداریم؟!چایی و قهوه ی عصر و صحبتهامون راجعب هر چیزی که به ذهنمون برسه...فیلم و سریالهای شب ...رفتنت باشگاه و گاهی دست تکون دادنای من از پنجره ...جمعه ها و خونه تکونیامون‌‌‌...خیلی قشنگ بود همه چیز، اینجا نوشتم تا هیچوقت فراموششون نکنم. برای من دلتنگی تویی. اون شهر ... اون خونه... زندگی...